Allemaal heel erg bedankt voor de vele smsjes, emails, e-cards en andere berichtjes gisteren! Daardoor voelde ik me zeker jarig, ook al zitten we zo ver van iedereen vandaan. We zijn inmiddels in La Paz (administratieve hoofdstad van Bolivia, zoiets als Den Haag dus) en hier heb ik gisteren mijn verjaardag gevierd met taart overdag en ´s avonds een klein feestje in de bar van het hostal met 2 australische meiden die we van de Inca trail kennen. Kwamen ze toevallig hier weer tegen, hartstikke gezellig! De les die we hieruit geleerd hebben: alcohol en hoogte gaat niet goed samen! Vandaag dus nog maar een relaxdag ingeroosterd

Sinds ons vorige bericht hebben we nog een stuk door Peru gereisd en zijn een paar dagen geleden in Bolivia aangekomen. Vanaf Cusco zijn we met de nachtbus naar Arequipa gegaan. Een stad die geroemd wordt om zijn mooie witte centrum, maar het viel ons eigenlijk nogal tegen... bovendien is dit de eerste stad die echt onveilig aanvoelde, dus we zijn dan ook snel verder gegaan naar Colca Canyon, een van de diepste canyons ter wereld en DE plek om condors te zien vliegen. Vlakbij het dorpje Cabanaconde is een lokale plek aan de rand van de Canyon waar we heen zijn gelopen, om de hordes toeristen te ontwijken die naar het bekende Cruz del Condor gaan. Bleek een goede keus! Rond 9.30 uur zaten we er met 20 man en kwamen een heleboel condors voorbij, gebruik makend van de termiek boven de Canyon. Wat een enorme vogels zijn dat toch! Echt geweldig mooi om ze te zien. Veel vlogen met 2 of 3 bij elkaar in grote cirkels en soms erg dichtbij. Het ziet er meer uit als glijden door de lucht, want ze hoeven maar 2x per uur met hun vleugels te slaan! We hebben hier wel een paar uur gezeten, genietend van het uitzicht tussen de condors door.

Daarna zijn we doorgereisd naar Puno aan het Titicacameer. We hebben de beroemde drijvende rieten eilanden bezocht waar nog steeds een deel van de lokale bevolking op woont. Ze zijn begonnen met deze eilanden om te ontsnappen aan de Inca´s, in de tijd dat zij dit gebied veroverden. Nu wonen er nog ongeveer 2000 mensen op de huidige 45 eilanden en er is zelfs een eiland met een basisschool, een met een medische post en een met een hostel en restaurant. Op een eiland wonen tot 10 families en ook de huizen en boten (en kleinere zaken) maken ze van het riet dat in het meer groeit.

Het Titicacameer ligt deels in Peru en deels in Bolivia. Na Puno zijn we de grens overgestoken naar Copacabana, het bekendste dorpje aan de Boliviaanse kant van het meer. Vanaf daar hebben we Isla del Sol bezocht, een van de grotere eilanden in het meer. Het is een bergachtig eiland en volgens de Inca´s is hier de zonnegod geboren. Voor hun was het dan ook een heilige plek en er zijn nog veel kleine Inca ruines op het eiland te vinden. We hebben een nacht op het eiland geslapen en zijn van noord naar zuid het eiland overgelopen. Met het enorme meer eromheen ziet het eruit alsof je je gewoon op zee-niveau bevind, maar op +/- 3800-4100 meter kost het toch duidelijk meer inspanning om een berg op te lopen! Het Titicacameer en het eiland zijn onbeschrijfelijk mooi, zeker als je op een van de bergtoppen staat en het meer bijna rondom kan zien...

Met Peru achter ons zijn we dus in ons derde land aangekomen, maar hier zullen we veel minder tijd kunnen doorbrengen. Morgen vliegen we van La Paz naar Sucre (de officiele hoofdstad). De wegen schijnen geblokkeerd te zijn ivm een staking ofzo, maar ook los daarvan zijn we de bussen over grote afstanden wel even zat. Bovendien zijn in Bolivia sommige bussen ronduit gevaarlijk: diverse maatschappijen zijn verplicht al hun reizigers een levensverzekering te geven gedurende de reis! Gelukkig zijn er ook een paar die wel betrouwbaar materiaal hebben, dus daar zullen we vanaf Sucre gebruik van maken.

Hasta luego!

Harmen en Imelda