Iguazu Falls
Wow...
Woorden schieten tekort om Iguazu Falls te beschrijven. Wat een enorm geweld en spektakel! Zoveel water, zoveel verschillende plekken waar het naar beneden stort, zo immens... Ook de foto's en film doen ze te weinig eer. Maar wel waard om te bekijken hoor
De 4 dagen die we hier zijn geweest hebben we er elke dag doorgebracht. Drie keer aan de Argentijnse kant -een groter park met veel paden en uitzichtpunten en een boottocht - en een keer de Braziliaanse kant vanwaar we de watervallen ook per heli hebben bekeken. Dat was echt een briljante vlucht, kort maar zeer krachtig!
Verder hebben we ook veel vogels gezien (oa Tucans), een soort miereneters, duizenden vlinders, gordeldieren, reuzemieren en zelfs een grote groep aapjes! We zijn hier weer terug in het regenwoud en dat is goed te merken aan het vele groen en leven om je heen.
De aandachtige bloglezer mist nu natuurlijk nog een verhaal over Buenos Aires. We zijn daar 5 dagen geweest voor we in de bus naar Iguazu stapten. Een van die dagen hebben we op 'De Pampa' oftewel het platteland doorgebracht tussen de Gauchos. Daar hebben we wat van het Gaucho leven opgesnoven op een kleine estancia met paardrijden, Gaucho spelletjes, een echte Argentijnse BBQ, folklore muziek + dans en demonstraties van hun kunsten met/op een paard. De overige 4 dagen hebben we delen van Buenos Aires bezocht - het centrum met vele oude belangrijke gebouwen, nieuwer en ruimer Puerto Madero, vrolijk gekleurd La Boca, Recoleta met de begraafplaats waar Evita ligt - en we hebben een tangoshow gezien (zelfs een lesje gehad!), gewandeld in het ecoreservaat aan de 'kust' en in de japanse tuin en genoten van het heerlijke lenteweer
En nu zijn 5 maanden reizen alweer voorbij, morgen vliegen we terug naar Nederland. Na 6 landen, 148 nachten, tig keer uit eten, 11 vluchten, vele, vele busuren en 15 verhalen op de site zit het er nu echt op. De reis heeft al onze verwachtingen overtroffen.
Tot slot willen we iedereen die onze verhalen met zoveel enthousiasme heeft gelezen en becommentarieerd heel erg bedanken! De vele comments, mails en smsjes hebben we zeer gewaardeerd. We zullen het reizen en alles wat daarbij komt kijken missen, maar het is nu tijd om naar huis te gaan. We kijken ernaar uit jullie allemaal weer te zien!
Tot snel,
Harmen & Imelda
Een stukje patagonie
Wat zijn we blij dat we toch naar het noorden van Patagonie zijn gegaan! Het stond absoluut op de verlanglijst, maar in de winter was het misschien niet zo´n geweldig idee dachten we vooraf... Met nog ruim tijd toch maar geprobeerd en het is er helemaal geweldig. Zo ontzettend mooi, in de taxi naar het hostel waren we al helemaal weg ervan. De enorme meren, omringd door besneeuwde bergtoppen en toch ook wel veel groen, je kan er urenlang naar blijven kijken. In het stadje San Carlos de Bariloche hebben we 10 dagen doorgebracht, misschien wel langer dan op elk van onze eerdere stops, dus dat wil wat zeggen! Het stadje is ook erg leuk, heel veel gezellige restaurantjes met erg lekker eten, een beknopt centrum (maar 3 belangrijke straten en op de een of andere manier haalden we ze toch steeds door elkaar, heel apart...) en het ligt direct aan een van de grootste meren. En hoewel het zeker niet warm was viel de temperatuur nog best mee, rond de 10 graden overdag (in de bergen natuurlijk was kouder nog). We hebben ons vrijwel elke dag ergens in de natuur vermaakt met onder andere:
- 2 dagen gaan skien/snowboarden in het belangrijkste skigebied van Argentinie (en ongetwijfeld heel Zuid Amerika)
Nog erg goede sneeuw en een spectaculair uitzicht want het gebied ligt ook direct aan het meer (zie ook de filmpjes). Met de lente hier in aantocht was het alleen bij flinke wind wat fris, de zon was erg lekker! - Een dagje varen op het meer en 2 van de eilanden bezoeken
Op het eerste eiland staat een bijzonder soort boom met kaneelkleurige bast, alleen hier te vinden in de wereld, het zijn net grote kaneelstokken die uit de grond stekenHet tweede eiland is het grootste in het meer en gewoon mooi om te zien en op rond te lopen.
- Een excursie naar twee watervallen en een zwarte gletsjer (bovenaan natuurlijk wit, maar het onderste deel is zwart ijs doordat het onderweg mengt met grond en stenen)
- Een middag kanoen op een wat kleiner meer
Helaas door harde wind moesten we langs de rand van het meer blijven, maar ook daar was het een erg leuke ervaring. Zo enorm stil, helemaal geen toeristenseizoennu dus we waren de enigen op het hele meer... - Een ritje met een kabelbaan omhoog naar een mooi uitzichtpunt
- Eigenlijk wilden we ook nog graag gaan parapenten hier, maar de wind was helaas steeds te hard daarvoor...
Voor iedereen die ooit nog naar Argentinie gaat: sla dit gebied absoluut niet over!
Onze laatste 1,5 week gaan we Buenos Aires bekijken en daarna de watervallen van Iguazu. Gisteren zijn we in BA aangekomen op de eerste lentedag en vandaag was die al goed te merken, dus we warmen nog even op voor we weer naar huis komen
Groetjes,
Harmen & Imelda
Paaseiland en meer...
Hoog tijd voor een update! Na bijna 24 uur in de bus - die nog comfortabeler waren dan al verwacht, 10 uur geslapen! - zijn we aangekomen in Santiago en daar een paar dagen gebleven. Het is een erg relaxte stad. Met 7 miljoen inwoners (40% van het hele land) is dat toch wel bijzonder. En eigenlijk komt het heel europees over. Alleen aan de mensen op straat is te zien dat je toch echt nog in Zuid Amerika bent. Eigenlijk zijn er niet veel toeristische dingen, dus we konden even bijkomen van het reizen. Het centrum bekeken en een groot park daar in de buurt en we zijn een dag naar Valparaiso geweest. Dat is een stad aan de kust, gebouwd op steile hellingen uitkijkend over de oceaan. Om het lopen wat makkelijker te maken zijn er 100 jaar geleden allerlei kleine trams gebouwd op de steilste stukken. Soms maar 100m lang, maar het scheelt een stuk! Een leuk stadje om te zijn met allerlei oude gebouwen, kleine straatjes en een enorme haven. Van de tsunami begin dit jaar was eigenlijk niet veel meer te zien.
Hierna zijn we naar Paaseiland gevlogen, wat een enorm eind weg van de rest van de wereld voor zo´n klein stukje land! Zelfde grootte als Texel, maar 3700 km verwijderd van Chili en het dichtstbijzijnde andere stukje eiland is ruim 2000 km verderop. Ongelooflijk om te bedenken als je de zee over kijkt... We hebben het eiland lopend, fietsend en in een kleine jeep bekeken. Het meest bekend is Paaseiland natuurlijk vanwege de Moai, de enorme beelden die op het eiland staan. We hebben er hier heel veel van gezien, erg indrukwekkend hoe groot ze zijn en dat die zo´n tijd geleden gemaakt en neergezet zijn. We zijn ook naar de plek geweest waar ze werden gemaakt en we hebben een aantal petrogliefen gezien en grotschilderingen.
Inmiddels zijn we aangekomen in Mendoza, via een mooie route over de Andes. Dit is de wijnhoofdstad van het land, de meeste Argentijnse wijn komt hier vandaan. Bij Salta in de buurt hebben we ook al de lokale wijn geproefd, maar hier zijn we een paar wijnboerderijen langs gegaan. Dan krijg je een rondleiding met uitleg en uiteindelijk proef je een aantal van hun wijnen. Erg leuk en lekker
Groetjes,
Harmen en Imelda
Het noorden van Argentinie en Chili
In Salta hebben we een autootje gehuurd en zijn we door de omgeving gereden. Rondom Salta zijn veel wijngaarden, maar het is niet het juiste seizoen: veel wijnranken en weinig druiven. We hebben dus vooral na het rijden genoten van de wijn in dit gebied
Na Salta zijn we met de bus naar San Pedro de Atacama in Chili gegaan, en oase in een stofwoestijn/zoutvlakte tussen de Andes en een ander gebergte in. Hier hebben we de afgelopen dagen 3 tours
gemaakt:
De eerste ging naar de Valle de la Luna. Wat hier vooral maanachtig was, was de afdaling langs een steile stofhelling. Doordat je bij elke stap ook 30 cm naar beneden glijdt loop je in een soort
slowmotion, moonwalking dus... Ook hebben we hier de zonsondergang bekeken.
De tweede dag zijn we om 3:30 opgestaan
De laatste tour begon gelukkig iets later, pas om 6 uur. We gingen eerst naar de zoutvlakte. Deze was veel ruwer dan de andere vlaktes die we gezien hebben en daarom toch weer totaal anders. En hier waren ook twee kleine meertjes waar aardig wat flamingos zaten. Twee toeristen kwamen wat te dichtbij waardoor ze van het ene naar het andere meer vlogen over ons heen, een prachtig gezicht met die roze, witte en zwarte kleuren!! Daarna zijn we door gereden naar een klein dorpje en naar twee mooie meren op 4300 meter. Bij de meren stonden wat vecunas (lijken een beetje op herten) te grazen en was er een enorme berg met sneeuw op de achtergrond. Een mooi tafereeltje dus!
Argentinie en Chili maken een heel andere indruk op ons dan de vorige landen. Zoveel westerser, de sfeer is er ook meteen heel anders door. Bij Salta in de omgeving was het wel apart dat veruit de meeste toeristen uit Argentinie (of buurlanden) komen. Wel westers, maar weinig westerlingen dus. Hier bij San Pedro zijn echter weer volop Europeanen.
Eind van de middag pakken we de bus naar Santiago (een rit van wel 24 uur!) waar we een paar dagen zullen zijn voor we naar Paaseiland vliegen.
Groeten,
Imelda en Harmen
Een avontuur in Bolivia
Hola todos,
De tijd gaat snel en inmiddels hebben we Bolivia achter ons liggen, maar dit verhaal gaat daar nog wel over. Nadat we uit La Paz waren vertrokken bleken de stakingen en wegblokkades iets meer verspreid dan ons eerst was verteld. Het was niet alleen de weg naar Sucre en Potosi, maar in een groot gebied rondom Potosi is het onmogelijk om over de weg te reizen. Als je tenminste niet voor een blokkade wilt wachten, wat wel 2 dagen kan duren...Vanaf Sucre moesten we dus wel weer verder met het vliegtuig en om naar de zoutvlaktes in Bolivia te komen waren er niet veel opties. Wij zijn gevlogen naar Tarija en vandaar hebben we de nachtbus genomen naar Tupiza. Het geblokkeerde gebied breidt zich zelfs nog uit, want nadat we in Tupiza waren aangekomen bleek de weg achter ons afgesloten!
Vanaf Tupiza zijn we een 4 daagse Jeep reis gaan maken naar de Salar de Uyuni (zoutvlakte) en omgeving, die zou eindigen in Uyuni en vanwaar we een transfer naar Chili konden maken. De reis was erg indrukwekkend maar ook een echt avontuur! We sliepen gelukkig niet in tenten, maar in een soort hostals. Stel je daar niet teveel bij voor: het zijn 4 muren met een dak en er staat een bed in, als je geluk had zonder kieren
De laatste dag was het echte bezoek aan de Salar, de grootste zoutvlakte in de wereld. We hebben er eerst de zonsopkomst gezien en daarna een aantal verschillende plekken, zoals een eiland met enorme cactussen. De Salar zelf is heel apart. Het is een grote witte vlakte zo ver als je kan kijken! Door het gebrek aan perspectief kan je grappige fotos maken, daar hebben we ons ook een hele tijd mee vermaakt. Het eind was erg spannend, want inmiddels bleek dat de wegblokkades zover zijn uitgebreid dat de standaard weg niet mogelijk was. Dat klinkt misschien raar, want het is toch een enorme vlakte en dan ga je gewoon een andere kant op, maar het zout is lang niet overal sterk genoeg om de jeeps te kunnen dragen en eronder is een heel groot ijskoud meer... Uiteindelijk hebben de jeeps ons ergens afgezet vanwaar we naar het dichtstbijzijnde dorp moesten lopen (+/- een uur). De jeeps reden om over een stuk waar het zonder passagiers net kon. Toen we uitstapten kwam er echter al een groep het dorp uit die blokkades op ging werpen. We hadden erg geluk, want onze jeep was snel genoeg aan de andere kant, maar de meeste jeeps zagen we daarna achter de blokkade staan. In Uyuni aangekomen bleek dat er geen benzine en eten was doordat het zo afgesneden was. Bovendien zijn niet alleen de mijnwerkers in staking, maar staakt zo ongeveer iedereen mee, dus zijn er ook geen winkels/restaurants/hotels open. We besloten dus al snel om maar met de jeep mee terug te gaan naar Tupiza en onze route wat te veranderen.
Het lijkt alsof we onze hele reis in Bolivia steeds net op tijd zijn geweest, na onze terugkomst van de zoutvlaktes hoorden we namelijk dat er nu even geen tours meer gaan. Logisch als het met zoveel moeite gaat! Vanaf Tupiza zijn we gisteren de grens naar Argentinie overgestoken en gaan nu eerst de omgeving van Salta bezoeken. En over een week alsnog naar San Pedro de Atacama in Chili!
Tot de volgende update!
Harmen en Imelda
Condors en het Titicaca meer
Allemaal heel erg bedankt voor de vele smsjes, emails, e-cards en andere berichtjes gisteren! Daardoor voelde ik me zeker jarig, ook al zitten we zo ver van iedereen vandaan. We zijn inmiddels in La Paz (administratieve hoofdstad van Bolivia, zoiets als Den Haag dus) en hier heb ik gisteren mijn verjaardag gevierd met taart overdag en ´s avonds een klein feestje in de bar van het hostal met 2 australische meiden die we van de Inca trail kennen. Kwamen ze toevallig hier weer tegen, hartstikke gezellig! De les die we hieruit geleerd hebben: alcohol en hoogte gaat niet goed samen! Vandaag dus nog maar een relaxdag ingeroosterd
Sinds ons vorige bericht hebben we nog een stuk door Peru gereisd en zijn een paar dagen geleden in Bolivia aangekomen. Vanaf Cusco zijn we met de nachtbus naar Arequipa gegaan. Een stad die geroemd wordt om zijn mooie witte centrum, maar het viel ons eigenlijk nogal tegen... bovendien is dit de eerste stad die echt onveilig aanvoelde, dus we zijn dan ook snel verder gegaan naar Colca Canyon, een van de diepste canyons ter wereld en DE plek om condors te zien vliegen. Vlakbij het dorpje Cabanaconde is een lokale plek aan de rand van de Canyon waar we heen zijn gelopen, om de hordes toeristen te ontwijken die naar het bekende Cruz del Condor gaan. Bleek een goede keus! Rond 9.30 uur zaten we er met 20 man en kwamen een heleboel condors voorbij, gebruik makend van de termiek boven de Canyon. Wat een enorme vogels zijn dat toch! Echt geweldig mooi om ze te zien. Veel vlogen met 2 of 3 bij elkaar in grote cirkels en soms erg dichtbij. Het ziet er meer uit als glijden door de lucht, want ze hoeven maar 2x per uur met hun vleugels te slaan! We hebben hier wel een paar uur gezeten, genietend van het uitzicht tussen de condors door.
Daarna zijn we doorgereisd naar Puno aan het Titicacameer. We hebben de beroemde drijvende rieten eilanden bezocht waar nog steeds een deel van de lokale bevolking op woont. Ze zijn begonnen met deze eilanden om te ontsnappen aan de Inca´s, in de tijd dat zij dit gebied veroverden. Nu wonen er nog ongeveer 2000 mensen op de huidige 45 eilanden en er is zelfs een eiland met een basisschool, een met een medische post en een met een hostel en restaurant. Op een eiland wonen tot 10 families en ook de huizen en boten (en kleinere zaken) maken ze van het riet dat in het meer groeit.
Het Titicacameer ligt deels in Peru en deels in Bolivia. Na Puno zijn we de grens overgestoken naar Copacabana, het bekendste dorpje aan de Boliviaanse kant van het meer. Vanaf daar hebben we Isla del Sol bezocht, een van de grotere eilanden in het meer. Het is een bergachtig eiland en volgens de Inca´s is hier de zonnegod geboren. Voor hun was het dan ook een heilige plek en er zijn nog veel kleine Inca ruines op het eiland te vinden. We hebben een nacht op het eiland geslapen en zijn van noord naar zuid het eiland overgelopen. Met het enorme meer eromheen ziet het eruit alsof je je gewoon op zee-niveau bevind, maar op +/- 3800-4100 meter kost het toch duidelijk meer inspanning om een berg op te lopen! Het Titicacameer en het eiland zijn onbeschrijfelijk mooi, zeker als je op een van de bergtoppen staat en het meer bijna rondom kan zien...
Met Peru achter ons zijn we dus in ons derde land aangekomen, maar hier zullen we veel minder tijd kunnen doorbrengen. Morgen vliegen we van La Paz naar Sucre (de officiele hoofdstad). De wegen schijnen geblokkeerd te zijn ivm een staking ofzo, maar ook los daarvan zijn we de bussen over grote afstanden wel even zat. Bovendien zijn in Bolivia sommige bussen ronduit gevaarlijk: diverse maatschappijen zijn verplicht al hun reizigers een levensverzekering te geven gedurende de reis! Gelukkig zijn er ook een paar die wel betrouwbaar materiaal hebben, dus daar zullen we vanaf Sucre gebruik van maken.
Hasta luego!
Harmen en Imelda
Inca Trail & Machu Picchu
Cusco en de heilige vallei
Om aan de hoogte te wennen hebben we een week in Cusco en omgeving doorgebracht. We hebben veel van de Inca ruines bezocht en kwamen zo al helemaal in de Inca sfeer. Erg interessant om allerlei verschillende dingen van deze cultuur te zien en te horen! Ongelofelijk hoeveel kennis en kunde ze toen hadden en waar is dat allemaal gebleven?? Bij elke plek horen we weer andere dingen en het totaal geeft een aardig plaatje. Ook hebben we in een klein dorpje geleerd hoe ze hier traditioneelwol verven en daar stoffen en kleding van maken. Markten te over hier, maar dit was echt leuk om te zien! Andere mooie site in de omgeving zijn Moray - terrassen in de vorm van amphitheaters waar de Inca´s experimenteerden met verschillende landbouwproducten - en Salinas - zoutbekkens waar al eeuwen lang zout wordt gewonnen.
Inca Trail
Vol goede moed en verwachtingen begonnen we afgelopen vrijdag aan de Inca Trail. Dit pad van 45 km werd vroeger door de Inca´s gebruikt om snel informatie van Cusco naar Machu Picchu te brengen (en terug). De Inca´s legden deze afstand af in slechts een paar uur, wij doen er 4 dagen over en die hebben we nodig ook! Onderweg zien we geweldig mooie uitzichten, watervallen, nevelwoud en natuurlijk Inca ruines, paden en tunnels. De trail eindigt bij de Sungate, net boven Machu Picchu, de 'Lost City of the Incas'. We leggen deze trekking af met 14 andere toeristen, 2 gidsen, 2 koks en 20 porters. En natuurlijk nog veel meer van dit soort groepen... Het bleek een echt avontuur!
De eerste dag is een inkomertje. De dag begint al vroeg in Cusco (om 5 uur opstaan), vanwaar we naar het begin van de Inca Trail worden gebracht. Het is vandaag vrijwel een vlakke hike, weinig klimmen/dalen en na een paar uur zijn we al bij het eerste kamp. Op dat moment begint het echter te regen...
...en dat houdt niet meer op tot het eind van dag 2! Het droge seizoen is nergens te bekennen... Dag 2 is met mooi weer al een zware tocht: 1200 meter stijgen en daarna 600 meter dalen. Maar met de regen, wind en kou was het echt zwaar. Al snel was iedereen doorweekt en verkleumd, ondanks poncho´s en andere maatregelen. Voor de lunch werd een grote tent opgezet, maar zelfs de soep en thee konden de kou niet verdrijven. Snel weer verder lopen, dan blijf je tenminste nog een beetje warm! De laatste 200 meter stijgen naar de ¨Dead Womens pass¨ op 4200m hoogte gingen voetje voor voetje en met veel gepuf en gehijg. Op de top waaide het zo hard dat we nog geen minuut zijn gebleven en meteen naar beneden zijn gegaan. In het kamp bleek dat de slaapzakken, matjes en kleren helaas ook niet droog waren gebleven. Na een koude natte nacht op 3500m waren we dus erg blij dat de volgende ochtend de zon weer scheen!
De 3e en 4e dag waren gelukkig bijzonder mooi, niet te warm en met vaak een lekker zonnetje. Dat maakte heel wat goed
Zo ongeveer op de helft van de reis is het ongelooflijk om te bedenken wat we allemaal al hebben gedaan en wat er ons nog te wachten staat, maar: het reizen verveelt nog steeds niet! Tot de
volgende update!
Harmen en Imelda
Nazca en de zuidkust
Hallo allemaal,
De afgelopen dagen hebben we in Cuzco doorgebracht, maar daarover later meer. Daarvoor hebben we namelijk de zuidkust van Peru bezocht en die was erg mooi! Net onder Lima begint de Atacama woestijn, de droogste woestijn op aarde (het regent er nooit!), die helemaal doorloopt tot in het noorden van Chili. Er zijn hier een aantal interessante plaatsen om te zien: het nationale park Paracas, de oase Huacachina en als hoogtepunt de Nazca lijnen! We hebben ze in precies omgekeerde volgorde bezocht zodat we weer uitkwamen in Lima en vandaar naar Cuzco konden vliegen.
In Nazca hebben we veel geleerd en gezien van de Nazca lijnen. Het is erg indrukwekkend en apart, de lijnen zijn gemaakt door mensen van de (uitgestorven) Nazca cultuur, eeuwen geleden. Ze zijn gemaakt door de bovenste laag van de grond te verwijderen, waardoor de lichtere onderlaag zichtbaar wordt. De figuren zijn echter zo groot dat vanaf de grond niet is te zien dat dit figuren zijn! Ze zijn pas rond 1930 ontdekt doordat mensen over het gebied heen gingen vliegen. Het is ongelooflijk hoe ze dat toen zo hebben kunnen maken, nog steeds is niet bekend waar het voor diende, er zijn diverse theorien over. In een klein vliegtuigje hebben we over de lijnen gevlogen om ze zelf te kunnen zien. Een indrukwekkende, maar ook misselijk makende reis! Om de lijnen goed te kunnen zien scheert het vliegtuigje van links naar rechts, steeds met de ene en dan andere vleugel een van de figuren aanwijzend. Gelukkig waren er genoeg zakjes aan boord... Later hebben we in het planetarium in Nazca meer uitleg gekregen over de lijnen en de theorien die er over bestaan.
De oase Huacachina is een klein dorpje rondom het meer, middenin de woestijn. We hebben hier een tocht gemaakt met een buggy (soort jeep) door de woestijn en zijn wezen sandboarden. Erg leuk! Helaas was het staan op het bord best moeilijk en heel anders dan snowboarden... we zijn dan ook vooral op onze buik naar beneden gegleden, van steeds hogere zandduinen! De dag erna hebben we een stop gemaakt bij Paracas, op weg naar Lima.
Inmiddels zitten we dus in Cuzco, de afgelopen dagen hebben we de stad en een aantal interessante historische sites in de omgeving bezocht. Goed om aan de hoogte te wennen voor we vrijdag de Inca trail beginnen!
Groetjes,
Harmen en Imelda